Heerlijk weer en met een horeca-muntje op zak gingen zeven flights de baan in voor een strokeplay rondje met driekwart handicapverrekening. Een aantal vaste spelers die meestal hoge ogen gooien voor de prijzen deden dit nu in omgekeerde volgorde. Ze waren echt niet op dreef en kwamen met netto uitslagen van boven de 80 punten als hoogste binnen. Was weer eens een bijzondere belevenis zeiden ze.
Mijn fight gestart op hole drie was om en om redelijk of slecht. Allemaal een par en daarna alledrie in de sloot. Of met zijn allen op een rijtje in de zandbak bij hole 17, nadat we de birdies op hole 16 hadden laten liggen.
De neary op hole drie was voor velen te moeilijk, maar Kees Eitjes lukte dat wel, alhoewel dat zijn enige roemruchte feit van de dag was.
Birdies waren er genoeg te weten: Coos de Nijs, Driekes van der Weert, Robert Andringa, Ruud Andringa, Gerard Stevens, Wim Vinju en Barry Jaspers.
Volgens de wedstrijdleiding zijn er nog genoeg (harde) birdie ballen over... dus mensen 'Leef je uit!'
De top vijf van de dag bestond uit Coos de Nijs netto 61 punt; Gerard Stevens netto 60 punt; Peter Janneman ook netto 60 punt; Barry Jaspers netto 58 punt en Ben Bruggeman netto 56 punt.
Tijdens de uitslagen controle konden de horeca-munten ingewisseld worden voor een drankje in de lage prijscategorie, de bitterballen kwamen een kwartier later, want er moest eerst een stop verwisseld worden en daardoor was het vet koud geworden.
Maar niet getreurd, we waren weer een middag zonder zorgen, lekker in de wei.
Ben Bruggeman
