Zondag 12 mei, 13.30 uur. En weer schijnt de zon volop. 32 enthousiastelingen hebben zich aangemeld voor de befaamde, jaarlijks terugkerende Ryder Cup. En dat in het weekend dat het Europese songfestival plaatsvindt en Amerika meer en meer in het teken staat van de naderende verkiezingen dit najaar.
Dat kan niet anders betekenen dat er op het scherpst van de snede gestreden gaat worden. En dat zonder teamcaptains, of toch niet?
Er waren 8 flights, eerlijk verdeeld qua handicaps, zodat grosso modo het totaal aan handicap tussen Europa en Verenigde Staten (verschil minder dan 2%) ongeveer gelijk is.
Na een korte speluitleg van Yvonne en Ad, gingen om 14.00 uur de flights de baan in. Halverwege stond de brasserie bij hole 1/10 weer klaar met allerlei Europese en Amerika hapjes en natuurlijk een glas Prosecco!
Rond 16.00-16.30 uur waren alle flights weer terug en kon het tellen beginnen. En toen moesten de teamcaptains aantreden, maar wie waren dat? Niemand die het wist. Nietsvermoedend werden Jeroen Aukema en ondergetekende gevraagd zich te melden bij Yvonne. En bleken wij dus de captains te zijn voor deze middag. Jeroen en ik hadden echt geen idee hoe onze teams het gedaan hadden, dus waren zeer benieuwd naar de uitslag.
Uiteindelijk bleek Europa de winnaar en blijft daarmee in het bezit van de wisselbeker (gelukkig mocht deze gewoon in de brasserie blijven staan). Voor het winnende team was er ook nog een waardebon om tuin en/of balkon op te fleuren.
Tot slot hield Henk Steffens, namens het bestuur, een toespraak omdat dit toch wel een memorabele dag was. Het was het laatste toernooi van de vereniging waarbij de inwendige mens versterkt werd door Jos en zijn team. Warme woorden met veel applaus en dankbaarheid waren hun deel. Met voor alle medewerkers een waardebon naar eigen inzicht te besteden.
Kortom een prachtige dag met een emotioneel tintje, een team dat zonder enige inbreng van de teamcaptain de winst behaalde.
'We hebben weer heerlijk buiten gespeeld'.
Peter Janneman
